Dlaczego tymczasowo zastąpiliśmy regularne zgromadzenia niedzielne i inne spotkania kościelne transmisjami internetowymi?
1. Ze względu na biblijne wezwanie do podporządkowanie władzom zwierzchnim (Rzym. 13:1; 1 Piotra 2:13, 15). Ogłoszony w piątek 13 marca zakaz dotyczy wprawdzie zgromadzeń od 50 osób w górę, to jednak jego celem jest ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa i towarzyszy mu rekomendacja nie opuszczania domów, chyba że w sytuacji nagłej konieczności.
2. Podczas gdy dzieci i osoby młode w dobrym stanie zdrowia wykazują dużą odporność na działanie koronawirusa, to jednak są nosicielami po zarażeniu, mimo, że u nich samych mogą nie występować symptomy choroby. Z tego powodu gromadzenie się osób niemających objawów nie eliminuje zagrożenia zarażenia, niezależnie od wielkości zgromadzenia.
3. Wprowadzony tymczasowy stan zagrożenia epidemicznego nie jest krokiem wymierzonym przeciwko kościołom i głoszeniu przez nie Ewangelii, a więc nie zachodzi tu przypadek Dziejów Apostolskich 5:29 „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”, w którym trzeba wybrać między posłuszeństwem Słowu Bożemu, wzywającym do uczestnictwa w kościelnych zgromadzeniach (Heb. 10:25), a przykazaniem ludzkim ograniczającym taką możliwość.
4. Sam Pan Bóg polecił Izraelowi skrupulatne stosowanie się do Jego własnych zaleceń sanitarnych na wypadek wystąpienia zarazy trądu takich jak odosobnienie zarażonych (Ks. Kapłańska 13:46, 50; Ks. Powt. Prawa 24:8).
5. Niewystawianie się na niepotrzebne zagrożenia jest w świetle Pisma Świętego działaniem mądrym (Przyp. Sal. 22:3 „Przezorny widząc niebezpieczeństwo ukrywa się, lecz prostaczkowie idą naprzód i ponoszą szkodę”). Przekonanie, że Pan Bóg zawsze ochroni chrześcijanina przed konsekwencjami jego nierozsądnych wyborów, nawet w oparciu o biblijne wersety takie jak Ks. Wyjścia 12: 23 lub Psalm 91:3, jest istotną pokusą, której należy się oprzeć, idąc w ślady Pana Jezusa, gdy On sam był w podobny sposób kuszony (Ew. Mat. 4:6-7).
6. Ograniczenie możliwości zarażenia jest aktem miłości w stosunku do bliźniego (Ew. Łukasza 10:27-37). Dotyczy to nie tylko zarażania i zarażenia się w kościele, ale w konsekwencji tworzenia zagrożenia dla swojego bezpośredniego otoczenia pozakościelnego. Pan Jezus jako przykład miłości do bliźniego przedstawił działanie na rzecz ochrony życia i wyleczenia poszkodowanego, w kontraście do postawy kapłana i Lewity obojętnych wobec innych, ale najprawdopodobniej religijnie motywowanych (obawa przed złamaniem przykazania w Ks. Kapłańskiej 21:11).
7. Pan Bóg używał sytuacji nadzwyczajnych naruszających stabilność życia kościelnego do realizacji Swoich suwerennych celów, tak jak w Dziejach Apostolskich 8:1, gdzie rozproszył kościół w Jerozolimie dla zwiastowania Ewangelii. Chociaż Jego drogi są niewyśledzone (Rzym. 11:33) i Jego myśli wyższe niż nasze (Izajasz 55:8-9), to panująca w świecie niewierzących atmosfera strachu i obawy przed epidemią sprzyja prezentowaniu przesłania ratunku i zbawienia, które jedynie jest w Chrystusie.
8. Jako chrześcijanie powinniśmy ufać Bogu i Jego obietnicy użycia wszystkich okoliczności w życiu wierzącego ku dobremu i wykorzystać bieżący kryzys jako sposobność do dzielenia się nadzieją, która jest w nas (1 Piotra 3:15). Nasze nabożeństwa transmitowane przez Internet, poprzez ich zasięg stwarzają taką sposobność.
9. Zmiana trybu naszych nabożeństw jest tymczasowa, a po wznowieniu regularnych spotkań niedzielnych w siedzibie kościoła, będziemy nadal transmitować nabożeństwa na żywo przez Internet, by udostępnić nauczanie Słowa Bożego i dać możliwość wzięcia udziału w nabożeństwie z dystansu, dla tych, którzy mogą tego potrzebować.
10. Starsi Wspólnoty Chrześcijańskiej POJEDNANIE są dostępni we wszelkich sprawach życia i wiary związanych lub niezwiązanych z obecnym kryzysem.